Cmentarz został założony w 1883 roku jako nekropolia ewangelicka. Do tego czasu ewangeliccy mieszkańcy Leśnicy chowali swoich zmarłych na polu grzebalnym przy katolickim kościele Św. Jadwigi. 

Protestancką świątynię w tym rejonie w zniesiono dla miejscowej ludności w 1877 r. wg projektu Frytaga, stała się ona ośrodkiem parafii.

Rada kościelna wkrótce zaczęła czynić starania o założenie własnej nekropolii. W październiku 1882 r. Śląski Konsystorz Ewangelicki zezwolił księciu Wilhelmowi Maltz zu Puttbus na bezpłatne przekazanie parceli o wielkości 1 1/2 morgi z majoratu w celu utworzenia cmentarza. W sierpniu 1883 r. parafia przejęła grunty i zaczęła przystosowywać do celów grzebalnych. Nowo założony cmentarz służyć miał mieszkańcom Leśnicy, Pustkowa, Ratynia oraz wsi Mokre. Uzyskano na to zgodę w październiku 1883. W lipcu następnego roku nekropolia otrzymała statut, regulujący szczegółowo problemy użytkowania pola grzebalnego.

Cmentarz powiększano kilkakrotnie (w 1893 i 1905 r.). W tym celu parafia nabywała parcele ponownie od księcia Wilhelma zu Puttbus. Wykorzystanie nowo pozyskanych terenów mogło nastąpić dopiero po osuszeniu terenu, czym zajęła się firma inż. Metzera. Nekropolia czynna jest do chwili obecnej, istnieje jedynie możliwość pochowania urn z prochami do już istniejących grobów lub na polach urnowych.