Zwany też niesłusznie Cmentarzem Żołnierzy Polskich, bowiem pochowani tu są nie tylko żołnierze, a większość pochówków dotyczy ofiar cywilnych II wojny światowej.

Budowę tego cmentarza rozpoczęto w latach 1968-70 od przebudowania gruzowiska z ruin Wrocławia. Na szczycie tej hałdy postanowiono ulokować groby. Powstała monumentalna nekropolia, zwana też niesłusznie kurhanem. Niesłusznie bowiem pod gruzami - wewnątrz usypiska, co jest charakterystyczne dla kurhanu - nie ma żadnego pochówku.

Szczątki ofiar przeniesiono  tu w 1971r. z pierwotnego cmentarza ulokowanego u spodu hałdy przy Cmentarzu Żołnierzy Włoskich. Pochowano je w mogiłach zbiorowych na planie skrzydła husarskiego. Dlatego też szczegółowa lokalizacja pochówków i dokładna ich liczba nie jest znana. Uformowano 604 symboliczne nagrobki.

W układzie przestrzennym nekropolii jak i wyposażeniu przeważają elementy odwołujące się do tradycji wielkich zwycięstw wojska polskiego.

W styczniu 2003 r. powstał Społeczny Komitet Budowy Krzyża na Cmentarzu Wojennym we Wrocławiu. W wyniku jego działań 7 lipca 2006 r. przed pomnikiem odsłonięto niepasujący stylistycznie do pozostałych elementów krzyż z mosiądzu zaprojektowany przez Józefa Sztajera.